2012

XV międzynarodowa edycja pomyślana była jako rodzaj konfrontacji starych mistrzów sztuki lalkarskiej ze współczesnością. W nurcie analizującym fenomen aktorstwa plasowało się m.in. nowatorskie widowisko Klausa Obermaiera (Austria) łączące elektroniczne projekcje z ciałem aktora. Wśród podziwianych i nagradzanych była legenda awangardy teatralnej lat 60. – The Bread and Puppet Theatre z Peterem Schumanem. Słynną Mszę insurekcyjną z marszem pogrzebowym dla zgniłej idei zaprezentował przy pomocy studentów wrocławskich uczelni artystycznych. Kontrast do poetyki kontrkultury stanowiło tradycyjne widowisko na kanwie poematu perskiego poety Molana Ziemia i wszechświat Yase Tamm z (Iran), które zdobyło Grand Prix. Trzy aktorki o pokrytych białą farbą twarzach zachwycały stwarzaniem niezwykłych pejzaży z płacht tkanin i animacją niewielkich lalek na pierwszym planie. Za najlepszy spektakl dla dzieci uznano Złotowłoskę Divadlo Drak (Czechy).
W ciągu 6 dni widzowie obejrzeli 32 przedstawienia.

Dopełnieniem programu były wystawy: scenografii i lalek Aleksandra Łabińca pt. Teatr mój widzę… oraz rysunków Banialuka w oczach dziecka oraz fotografii teatralnej. Mocno włączyło się w festiwal lokalne środowisko, m.in. organizując seminarium pt. Teatr wyobraźni – Między sztuką a edukacją oraz działania parateatralne.